Poprawki Janusza Kowalskiego do ustawy regulującej podatek od nieruchomości

Poseł Janusz Kowalski zgłosił w trakcie zakończonych prac w Sejmie RP dotyczących nowej regulacji podatku od nieruchomości pakiet kilkunastu poprawek dotyczących nowych definicji ustawowych.

 

Wprowadzone do projektu ustawy o zmianie ustawy o zmianie ustawy o podatku rolnych, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz ustawy o opłacie skarbowej (druk nr 741) to istotny krok w kierunku usprawnienia polskiego systemu podatkowego. Zmiany mają na celu wyeliminowanie niejasności interpretacyjnych, które dotychczas powodowały liczne trudności zarówno dla przedsiębiorców, jak i organów podatkowych.

Wśród kluczowych nowości znajduje się doprecyzowanie definicji „trwałego związania z gruntem”, która ma decydujące znaczenie dla opodatkowania obiektów budowlanych. Proponowane rozwiązania wprowadzają również korzystne zmiany dla branży biogazowni, wspierając ich rozwój w kontekście transformacji energetycznej. Poprawki uwzględniają głosy przedsiębiorców i ekspertów, którzy apelowali o bardziej precyzyjne i sprawiedliwe regulacje. Istotnym elementem jest także doprecyzowanie przepisów dotyczących zwolnień podatkowych, co ma zapobiec nierównemu traktowaniu różnych grup podatników.

Nowelizacja wpisuje się w szersze założenia uproszczenia prawa podatkowego i jego dostosowania do współczesnych potrzeb gospodarki. Proponowane zmiany mają potencjał, aby ograniczyć ryzyko sporów podatkowych, zapewniając większą stabilność prawną. Proces konsultacji nad projektem pokazał, że transparentność i dialog z różnymi interesariuszami są kluczowe dla osiągnięcia kompromisowych rozwiązań. Ostateczny kształt ustawy będzie miał istotny wpływ na polskich podatników, szczególnie w kontekście dynamicznie zmieniającego się otoczenia prawnego i gospodarczego.

Proponowane zmiany w ramach projektu ustawy o zmianie ustawy o zmianie ustawy o podatku rolnych, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz ustawy o opłacie skarbowej zakładają:

Poprawka nr 1 – zmiany w definicji budynku

W art. 2, pkt 1, lit. a, w tiret pierwszym pkt 1 nowa definicja budynku otrzymuje brzmienie:
„1) budynek – obiekt, wzniesiony w procesie budowlanym, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadający fundamenty i dach, wraz ze znajdującymi się w nim lub na nim maszynami, urządzeniami, zbiornikami i instalacjami, które są powiązane funkcjonalnie z tym budynkiem, również w przypadku, gdy jest on częścią obiektu wymienionego w ust. 1 pkt 2. Zakwalifikowanie części obiektu określonego w ust. 1 pkt 2 jako budynku, skutkuje wyłączeniem jego wartości z podstawy opodatkowania budowli.”

Proponowana poprawka precyzuje, że budynek to obiekt wzniesiony w procesie budowlanym, trwale związany z gruntem, z wyraźnym podziałem przestrzennym za pomocą przegród budowlanych i wyposażony w fundamenty oraz dach. Dodatkowo, poprawka wyłącza z opodatkowania obiekty technologiczne, które znajdują się w budynkach lub na nich, pod warunkiem, że są funkcjonalnie powiązane z tymi budowlami.

Zmiana ma na celu jednoznaczne określenie, które obiekty są traktowane jako budynki w kontekście opodatkowania. Dzięki tej poprawce, obiekty technologiczne, takie jak maszyny, urządzenia czy instalacje funkcjonalnie powiązane z budynkiem, będą wyłączone z opodatkowania jako budowle, co jest korzystne z punktu widzenia przedsiębiorców.

Poprawka nr 2 – doprecyzowanie definicji „trwałego związania z gruntem”

Zgłoszony postulat zakłada:

1. Obowiązek jednoznacznego wskazania, że trwałe związanie wymaga fundamentów osadzonych w gruncie.
2. Wykluczenie obiektów tymczasowych, które są łatwe do demontażu i nie wymagają robót ziemnych.
3. Zapewnienie przejrzystych i spójnych przepisów w zakresie definicji „trwałego związania z gruntem” jest kluczowe dla stabilności prawa podatkowego i zaufania przedsiębiorców.

Obecny projekt, mimo dobrych intencji, wymaga dalszego dopracowania, by uniknąć nadinterpretacji oraz niesprawiedliwych obciążeń podatkowych.

Poprawka nr 3 – zmiana w definicji urządzenia budowlanego

Proponowana zmiana zakłada, że urządzenia techniczne, w tym przyłącza i instalacje związane z budynkami, mają być traktowane jako „urządzenia budowlane” i podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. W szczególności, zmiana dotyczy definicji „urządzenia budowlanego”, które obejmuje wszelkie instalacje, w tym te związane z oczyszczaniem lub gromadzeniem ścieków, a także inne urządzenia techniczne, które są związane z budynkami lub obiektami budowlanymi. Definicja ta mówi o urządzeniach „niezbędnych do użytkowania obiektu zgodnie z przeznaczeniem”, co wprowadza dużą niepewność co do zakresu opodatkowania. Otwarty katalog urządzeń technicznych może prowadzić do niejasności, co do tego, które z urządzeń będą traktowane jako urządzenia budowlane i podlegać opodatkowaniu.

W związku z powyższym Parlamentarny Zespół Proste Podatki wniósł projekt doprecyzowanie zapisów w ustawie tak, aby opodatkowaniu podlegały wyłącznie urządzenia budowlane znajdujące się na zewnątrz budynków, a nie te zlokalizowane wewnątrz. Poprawka ta wprowadziłaby klarowność w zakresie opodatkowania i pozwoliłaby uniknąć sytuacji, w których elementy wyposażenia wewnętrznego budynków podlegałyby niezasadnemu opodatkowaniu.

Poprawka nr 4 – zmiany w definicji robót budowlanych

Zmiana jest konieczna, by uniknąć nieuzasadnionego obciążenia podatkowego dla przemysłów, które opierają się na innowacyjnych technologiach montażu i prefabrykacji. Proponowana zmiana powstała w wyniku szeroko zakrojonych konsultacji społecznych, w których udział brały organizacje reprezentujące kluczowe sektory przemysłu. Proces ten był nadzorowany przez Parlamentarny Zespół Proste Podatki.

Dzięki zaproponowanej poprawce:

1. Zbiorniki technologiczne oraz prefabrykowane elementy instalacji montowane na fundamentach lub w inny sposób adaptowane nie będą automatycznie podlegały opodatkowaniu jako roboty budowlane.
2. Przepisy staną się bardziej precyzyjne, co ograniczy ryzyko sporów interpretacyjnych między przedsiębiorcami a organami podatkowymi.
3. Zmniejszy się obciążenie podatkowe dla sektorów takich jak przemysł chemiczny, energetyczny i produkcyjny, co pozytywnie wpłynie na konkurencyjność polskich firm.

Poprawka nr 5 – doprecyzowanie definicji “budowli”

W obecnym brzmieniu projekt ustawy może budzić wątpliwości interpretacyjne. Definicja ta, jeśli pozostanie niezmieniona, może prowadzić do nieporozumień w zakresie ustalania, które obiekty podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, a które nie. W obecnym stanie prawnym, jeśli urządzenia techniczne znajdują się wewnątrz budynków, nie są one opodatkowane oddzielnie od samego budynku, zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą. Przykładem może być wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 7 sierpnia 2018 r. (sygn. akt I SA/Rz 424/18), w którym sąd stwierdził, że urządzenia techniczne znajdujące się w budynku oraz instalacje wewnętrzne są opodatkowane razem z budynkiem.

Proponowana zmiana precyzuje, że opodatkowaniu podlegają jedynie budowle znajdujące się na zewnątrz budynków, co jest zgodne z dotychczasową praktyką i orzecznictwem. Wprowadzenie tego zapisu pomoże wyeliminować potencjalne nieporozumienia oraz zapewni większą jasność przepisów, unikając konieczności opodatkowania urządzeń technicznych, takich jak instalacje wewnętrzne, które w dotychczasowej praktyce były traktowane jako część budynku.

Poprawka nr 6 – wprowadzenie preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości

W poprawce do projektu ustawy (druk nr 741) zaproponowano dodanie przepisu, zgodnie z którym rada gminy będzie mogła określać stawki podatku od nieruchomości, przy czym dla budynków, budowli oraz obiektów budowlanych, które nie były opodatkowane do 31 grudnia 2024 r., stawka w latach 2025–2030 nie przekroczy 0,5% rocznie.

Proponowane przepisy wprowadzają preferencyjną stawkę podatku dla nieruchomości, które w związku ze zmianą definicji ustawowych zostaną objęte opodatkowaniem od 1 stycznia 2025 roku. Wcześniej tego rodzaju obiekty, takie jak magazyny czy budynki przemysłowe, nie były uwzględniane w katalogu budowli podlegających podatkowi od nieruchomości w wysokości 2%.

Dzięki wprowadzeniu maksymalnej stawki wynoszącej 0,5% rocznie przez okres pięciu lat, przedsiębiorcy uzyskają czas na dostosowanie się do nowych regulacji podatkowych. Rozwiązanie to ma szczególne znaczenie dla przedsiębiorstw, które w swoich planach inwestycyjnych nie mogły przewidzieć dodatkowych obciążeń wynikających ze zmian w ustawach podatkowych.

Poprawka nr 7 – zmiana definicji dla „obiektów budowlanych”

Celem tej poprawki jest ograniczenie zakresu przedmiotu opodatkowania budowli, by obejmował on jedynie „części budowlane” obiektów, a nie instalacje, które mogą być wymieniane lub modernizowane w ramach eksploatacji obiektów. Proponowane zawężenie zapobiega sytuacjom, w których podatek będzie pobierany od elementów, które nie są trwałe i nie mają charakteru budowlanego.

Przykładem takich obiektów mogą być wyciągi narciarskie, magazyny energii, czy elektrownie, które posiadają zarówno części budowlane, jak i instalacje techniczne. Zawężenie zakresu opodatkowania do elementów budowlanych (a nie instalacji) jest uzasadnione, ponieważ tylko te elementy są trwale związane z gruntem i mają charakter budowlany, a nie technologiczny.

Proponowana poprawka ma na celu ujednolicenie zasad opodatkowania budowli i instalacji, zapewniając, że podatek od nieruchomości będzie pobierany wyłącznie od części budowlanych obiektów, co ograniczy obciążenia podatkowe związane z wymiennymi elementami infrastruktury. To rozwiązanie przyczyni się do uproszczenia systemu podatkowego i zapewni większą sprawiedliwość w stosunku do różnych rodzajów obiektów i instalacji.

Poprawka nr 8 – wprowadzenie moratorium proinwestycyjne

Wprowadzenie tego moratorium proinwestycyjnego oznacza wyłączenie od opodatkowania nowych budowli przez 10 lat – do końca 2035 roku. Celem tej propozycji jest wsparcie inwestycji w infrastrukturę przemysłową, logistyczną oraz inną, które są niezbędne dla rozwoju gospodarki kraju. Działanie to ma na celu przyspieszenie rozwoju regionalnego, zwłaszcza w obszarze tworzenia nowych miejsc pracy oraz generowania dochodów z innych podatków, takich jak podatki dochodowe czy VAT.

To rozwiązanie nie wpłynie na dochody budżetów gmin, ponieważ dotyczy tylko nowych inwestycji, które jeszcze nie zostały opodatkowane. W rezultacie, jednostki samorządu terytorialnego mogą spodziewać się wzrostu dochodów z tytułu innych źródeł, a także uzyskać korzyści długoterminowe związane z rozwojem infrastruktury i gospodarki.

Zmiana ta ma na celu stworzenie sprzyjających warunków dla przedsiębiorców, a jednocześnie wspiera rozwój regionalny i gospodarczy kraju. Dzięki moratorium na 10 lat, nowe inwestycje, które są kluczowe dla przyszłości, nie będą obciążone podatkiem, co może przyczynić się do zwiększenia dynamiki inwestycji w Polsce.

Poprawka nr 9 – Wprowadzenie zasady de minimis

W ramach proponowanej poprawki, po pkt 1 w artykule 2 dodaje się nowy punkt 1a, który wprowadza próg wartości budowli, powyżej którego będzie naliczany podatek.

Nowe postulowane brzmienie przepisu: „budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których wartość określona zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 lub ust. 3-7 przekracza 250 tys. złotych.”

Wprowadzenie zasady de minimis ma na celu ograniczenie obciążeń administracyjnych i kosztów związanych z ewidencją oraz wyliczaniem podatku od budowli o niewielkiej wartości. Proponowane rozwiązanie wprowadza próg wartości budowli wynoszący 250 tys. złotych, co oznacza, że jedynie te budowle, których wartość przekroczy tę kwotę, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. W ten sposób, administracja podatkowa na poziomie gmin skupi się na większych obiektach, co zwiększy efektywność i proporcjonalność systemu podatkowego.

Zmiana ta ma na celu złagodzenie skokowego wzrostu liczby budowli podlegających opodatkowaniu, które mogłyby zostać objęte podatkiem od nieruchomości od 1 stycznia 2025 roku, co w konsekwencji ułatwi życie przedsiębiorcom oraz zredukuje biurokrację.

Poprawka nr 10 – zwolnienia podatkowego dla gruntów, budynków i budowli stanowiących infrastrukturę kolejową w terminalach towarowych

Propozycja ma na celu utrzymanie dotychczasowego zwolnienia podatkowego dla infrastruktury kolejowej wykorzystywanej w terminalach towarowych. Zarządzający takimi terminalami, jako operatorzy obiektów infrastruktury usługowej (OIU), powinni nadal korzystać z preferencji podatkowych zgodnie z art. 7 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (UPOL).

Poprawka ta była szczegółowo omawiana na etapie konsultacji społecznych i konferencji uzgodnieniowej. Ministerstwo Finansów zadeklarowało, że zwolnienie podatkowe dla terminali towarowych zostanie zachowane, a obecne zmiany mają na celu doprecyzowanie przepisów.

Proponowane zmiany są kluczowe dla rozwoju sektora intermodalnego w Polsce. Całkowite uchylenie zwolnienia dla terminali mogłoby:

1. obciążyć operatorów dodatkowymi kosztami,
2. zahamować rozwój transportu intermodalnego,
3. wpłynąć negatywnie na realizację europejskiego projektu Greening Freight Transport Package, który zakłada rozwój bardziej ekologicznych form transportu. 

Poprawka nr 11 – zwolnienia z opodatkowania obiektów będących schronami

W projekcie ustawy przewiduje się następujące zmiany:

W art. 2, w pkt 2 lit. a:

• Zmiana w ust. 1, pkt 2: Zmienia się definicję budowli infrastruktury portowej, obejmującą porty morskie, przystanie morskie oraz grunty pod nie zajęte. Zmiana ta ma na celu doprecyzowanie przepisów dotyczących infrastruktury portowej.
• Dodanie nowego pkt 9a: Nowy punkt wprowadza zwolnienie z podatku od nieruchomości dla obiektów budowlanych lub ich części, które są schronami lub ukryciami i zostały wpisane do ewidencji prowadzonej przez odpowiednie organy administracji publicznej. Wyjątek stanowią części tych obiektów wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej.

Wprowadzenie tej poprawki ma na celu zwolnienie z podatku od nieruchomości schronów lub ukryć, które zostały oficjalnie zarejestrowane w ewidencji prowadzonych przez organy administracji publicznej. Choć zmiana ta może przynieść tylko niewielką redukcję obciążeń podatkowych, ma także wymiar proobronny. W ten sposób państwo stara się wspierać posiadaczy takich obiektów w przygotowaniach obronnych, jednocześnie dbając o ochronę tego rodzaju infrastruktury.

Poprawka nr 12 – zmiana w definicji urządzeń technicznych i instalacji przemysłowych

W obecnej wersji projektu ustawy, pominięcie wyrażenia „wolno stojąca” w kontekście instalacji przemysłowych może prowadzić do niezamierzonego skutku – opodatkowania nie tylko części budowlanych instalacji przemysłowych, ale także całych instalacji. Może to dotyczyć wszelkich urządzeń technicznych, a także prefabrykatów wchodzących w skład instalacji, co jest niezgodne z zamierzonymi celami ustawy.

Zmiana ma na celu precyzyjne określenie, które części instalacji przemysłowej i urządzeń technicznych będą podlegać opodatkowaniu. Dzięki dodaniu wyrażenia „oraz wolno stojąca instalacja przemysłowa” do definicji, projekt ustawy zapewnia, że tylko części budowlane tych instalacji będą podlegały opodatkowaniu, a same instalacje – nie. To rozwiązanie eliminuje wątpliwości interpretacyjne i zapobiega opodatkowaniu całych instalacji przemysłowych, co mogłoby prowadzić do niepotrzebnych obciążeń dla przedsiębiorców.

Proponowana zmiana w definicji urządzeń technicznych i wolno stojących instalacji przemysłowych w projekcie ustawy ma na celu usunięcie niejasności w przepisach podatkowych. Zgodnie z zaprezentowaną poprawką, przedsiębiorcy nie będą musieli martwić się o opodatkowanie całych instalacji przemysłowych, a jedynie ich części budowlanych, co wpłynie na większą przejrzystość i sprawiedliwość systemu podatkowego.

Poprawka nr 13 – dot. załącznika do ustawy, która ma na celu doprecyzowanie definicji obiektów podlegających opodatkowaniu.

Zmiana dotyczy pozycji 25 załącznika nr 4, gdzie w dotychczasowym brzmieniu przepis mówił o “wolno stojących: wieża, maszt, oświetlenie zewnętrzne oraz wolno stojące trwale związane z gruntem: instalacja przemysłowa inna niż wymieniona w załączniku, tablica reklamowa, urządzenie reklamowe” poprzez usunięcie wyrażenia „instalacja przemysłowa inna niż wymieniona w załączniku”, co uprości i precyzyjnie określi obiekty podlegające opodatkowaniu.

Dotychczasowa definicja sugerowała, że wolno stojące instalacje przemysłowe były objęte opodatkowaniem jako budowle. Jednak te instalacje są już uregulowane w prawie budowlanym i traktowane jako obiekty podlegające podatkowi od nieruchomości. Wprowadzenie tej zmiany ma na celu uniknięcie podwójnego opodatkowania tych samych obiektów.

Dodatkowo, w ramach projektu ustawy, zaproponowano dodanie wyrażenia „wolno stojąca instalacja przemysłowa” do art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. d, co pozwala na precyzyjne opodatkowanie tych instalacji, ale z wyłączeniem ich części budowlanych. Dzięki temu regulacja stanie się bardziej klarowna i spójna.

Poprawka nr 14 – zmiany w definicji obiektów magazynujących materiały

Postulowana zmiana wprowadza precyzyjniejsze określenie obiektów, które mogą być traktowane jako magazyny materiałów, wyłączając te, które są urządzeniami technicznymi.

Zmiana miałaby dotyczyć zastąpienia wyrażenia „gromadzenie” słowem „magazynowanie”, co bardziej precyzyjnie oddaje charakter tych obiektów, w których przechowywanie materiałów jest długoterminowe, a nie tymczasowe. Dzięki temu niektóre obiekty, w których materiały są przechowywane na krótki okres (np. w trakcie procesów produkcyjnych), nie będą objęte opodatkowaniem.

Dodatkowo, poprawka zakłada wprowadzenie w treści nowelizowanego przepisu sformułowania “niebędący urządzeniem technicznym lub zespołem urządzeń technicznych”, co wykluczy z opodatkowania obiekty pełniące funkcje stricte techniczne, jak na przykład różnego rodzaju instalacje przemysłowe.

Proponowane zmiany w definicji obiektów magazynujących materiały mają na celu uproszczenie przepisów oraz wyeliminowanie nieporozumień dotyczących opodatkowania obiektów wykorzystywanych w procesach przemysłowych. Choć zmiany spotkały się z krytyką niektórych organizacji, mogą one przynieść korzyści dla przemysłu, a także zapewnić bardziej precyzyjny system podatkowy.

Poprawka nr 15 – ulga podatkowych dla infrastruktury związanej z produkcją biogazu rolniczego

Najważniejsze założenia:

• Zmiany w ustawie o podatku rolnym

Wprowadzono propozycję nowego punktu do art. 1 ust. 3, który wprowadza zwolnienie dla gruntów zajętych przez biogazownie rolnicze. Proponowane przepisy wskazują, że:

grunty sklasyfikowane jako użytki rolne zajęte pod działalność biogazowni rolniczej, których łączna powierzchnia nie przekracza 1 ha i które wchodzą w skład gospodarstwa rolnego, nie będą uznawane za zajęte na działalność gospodarczą inną niż rolnicza.

To wyłączenie ma na celu ograniczenie dowolności interpretacji przepisów przez organy podatkowe i jednoznacznie określenie statusu takich gruntów.

• Zmiany w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych

Proponuje się również nowelizację przepisów dotyczących podatku od nieruchomości, aby ujednolicić podejście do biogazowni rolniczych. Zaproponowane zmiany obejmują:

Dodanie do katalogu zwolnień gruntów, budynków, budowli i urządzeń tworzących zorganizowaną całość gospodarczą biogazowni rolniczej, pod warunkiem, że ich powierzchnia nie przekracza 1 ha i są częścią gospodarstwa rolnego.

Proponowane poprawki mają na celu wsparcie rozwoju biogazu rolniczego jako istotnego elementu transformacji energetycznej w Polsce. Biogazownie rolnicze mogą odgrywać kluczową rolę w procesie dekarbonizacji obszarów wiejskich, dostarczając odnawialne źródła energii oraz zmniejszając emisje gazów cieplarnianych.

Zmiany mają również ograniczyć niepewność interpretacyjną, z jaką dotychczas borykali się właściciele biogazowni, poprzez jednoznaczne określenie zasad opodatkowania infrastruktury związanej z produkcją biogazu.

Proponowane przepisy to krok w kierunku wspierania inwestycji w biogazownie rolnicze. Oczekuje się, że wprowadzenie ulg podatkowych:

1. zwiększy opłacalność budowy i eksploatacji biogazowni,
2. przyspieszy rozwój odnawialnych źródeł energii na terenach wiejskich,
3. przyczyni się do realizacji celów klimatycznych Polski i Unii Europejskiej.

Poprawka nr 16 – doprecyzowanie aspektu opodatkowania biogazowni

Proponowana zmiana precyzuje definicję budowli w kontekście opodatkowania biogazowni. Celem poprawki jest zachowanie dotychczasowego sposobu opodatkowania, który obejmuje wyłącznie części budowlane biogazowni.

Biogazownie, obok elektrowni fotowoltaicznych czy wiatrowych, są jednym z filarów odnawialnych źródeł energii. Poprawka ta stanowi istotny krok w kierunku wspierania inwestycji w sektorze zielonej energii, minimalizując bariery podatkowe dla nowych projektów.

Doprecyzowanie opodatkowania biogazowni to przykład praktycznego podejścia do tworzenia przepisów wspierających rozwój odnawialnych źródeł energii. Utrzymanie dotychczasowych zasad opodatkowania wyłącznie części budowlanych biogazowni sprzyja zarówno inwestorom, jak i realizacji krajowych oraz unijnych celów klimatycznych.

Janusz Kowalski, Poseł na Sejm RP 👍

Bądźmy w kontakcie:
▶ YouTube,
▶ Facebook
▶ Tik Tok
▶ Twitter
▶ Threads
▶ Instagram
▶ Linkedin
👉 NAPISZ DO MNIE: kontakt@januszkowalski.pl